ශ්‍රී ලංකාවේ අපි සාමාන්‍ය යෙන් කෙනෙක් මිය ගියාම ඔහුට
ගෞරව පිණිස ඔහුගේ මළ දේහයේ කටයුතු හැකි පමණ ලස්සනට කරන්න තමයි පෙලඹෙන්නෙ. ඒත්
සියලු සමස්ථයම මෙලෙසට සිදුවෙනවාද යන්න ගැන යම් කුකුසක් සිතේ ජනිත වෙනව,අවසානයේ මළ
දේහය බැහැර කිරීම , වලදැමීම හෝ ආදාහනය කිරීමේ කටයුත්ත දිහා නැවතිල්ලෙ හිතල
බැලුවම.මොකද මහජන සෞඛ්‍ය පරීකෂක වරයෙක් විදිහට ප්‍රජාව අතර ගැවසෙද්දී මා දුටුව එක්
කරුනක් තමයි ජනතාව තුල මළදේහ ක්‍රමානුකූලව බැහැර කිරීම පිළිබදව තියෙන්නෙ ඉතාමත්ම
අඩු ආකල්පයක් කියන එක.කොතනක හරි වලක් කපනව ඒකත් කරන්නෙ ගෙදර අය නෙමෙයි උදව්වට එන
ගමේ කීපදෙනෙක් එකතුවෙලා තමයි කරන්නෙ.එත කොට ඉතින් ඇග රත්වෙන්නත් පොඩිඩක් මොනව හරි
දාගෙන වල කපන්න ලේසි තැනක් බලනව ආයෙ ඉතින් අඩි 6 යි 4යි ගානට කපල නවත්තනව මිසක්
අනිවාර්යයෙන්ම සලකා බලන්න ඕන කිසිම දෙයක් පිළිබදව සොයන්නෙ නෑ.දැන් මේ කියවන ඔබට
හිතෙනව ඇති එහෙම අනිවාර්යයෙන්ම සලකා බලන්න ඕන කරුනුත් තියනවද ? එහෙනම් මොනවද ඒව
කියන එක,
ඒත් ඊට ප්‍රථමෙන් අපි මළදේහ බැහැර ලීමට ගනු ලබන ක්‍රමවේදයනුත්
පහුකරගෙන එතනට යමු.
ලෝකයම ගැන බැලුවම ටිබෙට් ජාතිකයන් ස්කයි බ්රියල් කියල ක්‍රමයක් භාවිතා
කරනව,ස්පාඤජාතික රාජකීය පවුල්වල නම් සිරුර ක්‍රමයෙන් දියවන්නට ඉඩදීල ඇට කැබලි ටික
සොහොනක් හදල ඒකෙ තැන්පත් කරනව.යුරෝපයට යද්දි මේක වෙනස් වෙනව සමහර රටවලදි මුහුදට
බැහැරලීම තමයි කරන්නෙ,ඒකිව්වෙ නැවකින් මුහුද මැදට ගෙනිහින් මුහුදට දමනව නැතිනම්
බෝට්ටුවක තියල පා කරනව.තවත් සමහර නොදියුනු ගෝත්‍රික ජනයා ඔවුන්ගේ ආගමික හෝ
සංස්කෘතිකමය පිළිවෙතට අනුව මළදේහයේ මාංශ අනුභව කරනව.මේවා මෙසේ සිදුවෙද්දි ඉතාමත්
දියුණු ක්‍රමවේදයනුත් භාවිතාවෙනව.ඒ අනුව සිරුර දියකරන ක්‍රම එනම් ප්‍රභල අම්ල හෝ
භශ්ම ද්‍රාවන තුල දේහය දමල දියකිරීමට සලස්වනව මේක ඉතාමත්ම පරිසර හිතකාමී දෙයක්
ඒතුලින් භූමියට සිදුවන හානිය වගේම වායුගොලයට අලුතින් Co2 කොටසක් එක්වීමත් වැලකෙනව.
බොහෝ යුරෝපියානු රටවල මෙවන් වූ ක්‍රම භාවිතාවෙද්දි
ආසියානු අපි සාමාන්‍ය යෙන් මියගිය අයකුට පොදුවේ ගෞරව කිරීම සදහා මරනය දින කීපයක්
තබාගතයුතු හින්ද දේහය එම්බාම් කරල ටික දවසක් තියාගෙන ඉදල තමයි භූමදානය , තැන්පත්
කිරීම හෝ ආදාහනය කිරිම කියන ආකාර තුනෙන් එකක් හරහා බැහැරලීම සිදුකරන්නෙ.
ආදාහනය නම් ඉතින් කෙරෙන්නෙ ගෞරවනීය ලෙසට මළදේහයක්
ඉවත්කිරිම කලයුතු අවස්ථාවකදී තමයි එතකොට සෑයක් හදල තමා වැඩේ සිද්දවෙන්නෙ.අවසානයේ
ඉතුරුවෙන අලුටික දේහයේ භාරකරුවන්ට ලබාදෙනව.දැන් දැන් සුසානභූමිවල ආදාහනාගාර පිහිටුවා තියෙන හින්ද ඒවා තුල මළදේහ ආදාහනයන්
කිරීම තරමක් ජනප්‍රිය අංගයක් බවට පත්වෙලා.ඒවගේම ආදාහනය කිරීමත් කිසිම ප්‍රශ්නයක්
ඇතිනොවෙන සෞඛ්‍ය ආරක්ෂිත ක්‍රමවේදයක් බවටත් පත්වෙනව, හැබැයි ඒ එයින් පිටවන දුම හා
අලු භාහිර පරිසරයට නිසි සෞඛ්‍ය ක්‍රමානුකූල හා නීත්‍යානුකූල ක්‍රමවේදයන්ට අනුව
පිටවනවානම් තමයි.
එහෙත් ලාංකීය බහුතරයක් දෙනා තවමත් මළදේහ බැහැර කිරීමට
භූමදානය හෝ තැන්පත් කිරීම තමා යොදාගන්නෙ.ඒකත් සමහරු සුසාන භූමියකට ගිහින් තමයි
සිදු කරන්නෙ.එවිට නම් ඒ අදාල සුසාන භූමියේ ඉන්න පාලක වරයාගේ ප්‍රධාන අධීක්ෂණය යටතේ
සිදුවෙන කර්තව්‍යයක් නිසා විශාල ගැටලුවක් ඇතිවන්නේ නෑ මොකද සුසාන භූමියක්
පිහිටුවන්නෙ විශාල කරුණු රාශියක් ගැන ඉතිමත්ම සියුම්ව සිතා බලා සැලකිලිමත්
භාවයකින් යුක්තව හින්ද.
එහෙත් බහුලවම සිදුවන පෞද්ගලික ඉඩමක මළ දේහයක් භූමදානය
කිරීමෙදි එහෙම නෑ ඉතින් අන්න ඒ පිළිබදව තමයි අපි වැඩි අවධානයක් යොමු
කලයුතුවන්නෙත්.සාමාන්‍ය යෙන් බොහෝ දෙනෙක් භූමදානය සදහා වලක් කපද්දී වලේ සාමාන්‍ය
ප්‍රමානය පිළිබදව විතරයි සැලකිලිමත් වෙන්නෙ ඒත් ඊට වඩා කරුණු ගනනාවක් ගැනම
සොයාබලන්න වෙනව.අපි භූමදානය කරන මෘත දේහය ටිකක් කල් ගතවෙද්දි නිර්වායු ක්ෂුද්‍ර
ජීවීන්ගේ ක්‍රියාකාරීත්වය නිසා සරල තත්වයට පත්වුනු දේහයේ සංකීර්ණ සංඝටක වලට පස
හරහා ගමන් කීරීම පහසුයි.ඉදින් අපිමේ දේහය භූමදානය කරල තයෙන්නෙ ගගකට,ලිදකට,අසල
ජලාශයකට අඩිකීපයක් දුරින්නම් නිතැනින්ම ඒ ජල සංචායක දූෂණයට ලක්වෙලා එයින් ජලය
භාවිතයට ගන්නා අය රෝගී වෙනව.ඉතින් ඒ හේතුවෙන් අපි දේහයක් භූමදානය කරද්දි වලක්
කපනකොට අවට ලිදකට හෝ වෙනත් ජල මූලාශ්‍රයකට මීටර 15ක් නැතිනම් අඩි 50ක් දුර(පරතරය)
තැබීම අනිවාර්ය අංගයක්.තව වලේ ගැඹුරත් දිග පළලත් පහත අයුරට තියෙන්නම වෙනව.
වැඩිහිටි අයකුනම් 6×3×6
ලමයකුට 6×2.5×4.5
ළදරුවකුට 6×2×3
ප්‍රමාණයන්ගෙන් තමයි වල කැපිය
යුත්තෙ.අවමය අඩි 4 කුත් උපරිමය අඩි 6 කුත් අතර ගැඹුරක්නම් තිබීම අනිවාර්ය වෙනව.
බැරිවෙලාවත් වල කපද්දි වතුරක් අහුඋනොත් ස්ථානය මාරු
කරන්න වෙනව.නැතිනම් තැන්පත් කිරීමක් ඒකිවුවෙ වලේ අඩියට ඝණ ඉටිකොලයක් එලල ඊට උඩින්
කොන්ක්‍රීට් තට්ටුවක් දමල සම්පූර්ණ වලම සිමෙන්තියෙන් බැදල දේහය සහිත පෙට්ටිට
තැන්පත් කරල කවුලුවත් හොදින් වසාදමන්නම වෙනව කෙටියෙන් කිවුවොත් සම්පූර්ණ වලම සීල්
කිරීමක් තමා කෙරෙන්නෙ.එසේ නොමැතිනම් පොළව මතුපිට සිමෙන්තියෙන් වලක්/ටැංකියක් හදල
ඒක ඇතුලෙ මෘතදේහය සහිත පෙට්ටිය තැබීම කල හැකියි.
මෙවන් හේතූන් නිසාවෙන් භූගත ජලමට්ටම ඒවාගේම පසේ ස්වභාවය
මෙන්ම භූමදානය සිදුකරන ස්ථානය ජලයෙන් යටවනවාද ආදී වූ කරැණු ගැන අපි අවධානය යොමුකල
යුතුයි.
ඒවගේම මියගිය පුද්ගයා මිය යාමට හේතුවත් සොයා බලන්නම වෙනව
ඔහු/ඇය මියගියේ රොගී තත්වයක් නිසාවෙන් නම් එවන් දේහයක් බැහැර කිරීම කරන්නෙ විශේෂ
ආකාරයකට තමයි.කොලරාව,වසූරිය,ඒඩිස්,ජලභීතිකාව,මහාමාරිය,කහඋණ වගේ රෝගයකින් මිය
ගියානම් මේ කාරණය විශේෂිතයි.එවන් විටකදි දේහය ආදාහනය කරනවනම් එය තමයි වඩාත්ම උචිත
ක්‍රමය.එසේ නොවන අවස්ථාවක නම් දේහය සහිත පෙට්ටිය අනිවාර්යයෙන්ම ඉහතින් කී අයුරට
භූමදානය කරන්නම වෙනව.
මේ ආකාරය මෘතදේහ බැහැර කිරීම තුලින් දේහයට ගෞරවයක්
සිදුවෙනවා මෙන්ම අපේ සෞඛ්‍යයත් සුරැකීම නිතැනින්ම සිදුවෙනව.
තවම ඉවරනෑ..........................................
එම්.සංදීප - අභ්‍යසලාභී ම.සෞ.ප
ගාල්ල.
